Blog

Flèche de Wallonie staat bekend omwille van zijn uitdagende parcours. De ultieme 'challenge' is de heroïsche tocht van 214 km met een reeks bekende hellingen zoals de Wanneranval en de Rosier. Ook de kortere afstanden van 180, 132 km doen meerdere van deze slopende hellingen aan. Met andere woorden, zeer pittige afstanden die van deze toertocht een topklassieker in het wielertoerisme maken. En zo was het...

De deelnemers van TWC Volkel zijn op 12 mei in alle vroegte vertrokken, verdeeld over de drie afstanden. Zo waren het Wiel, Sven, Frank en Frank die voor de lange afstand van 214 km kozen en daardoor in alle vroegte al om 4:00 vanuit Volkel vertrokken, samen met Toine en Toon die de afstand van 180 km zouden beproeven. Zo ook zijn Martien en Theo met de volgwagen op de vroege zaterdag vanuit Volkel weggereden ter ondersteuning van de fietsers.

Verder waren Phylicia, Bram en Sjef iets later, namelijk om 6 uur, afgereisd om de 132 km afstand te gaan fietsen samen met Piet en Marlein die al eerder in de week met de caravan op de camping waren gearriveerd. Tevens is ook Niel vanaf de camping gestart voor zijn 180 km rit, samen met Kees en John die op vrijdagmiddag al een onderkomen hadden geboekt om zo niet voor dag en dauw te moeten afreizen.

De ochtend was koud maar dat zou snel veranderen, de weersvooruitzichten waren goed te noemen; zo'n 27 graden in de namiddag, droog en een enigszins bescheiden (noord)oosten wind. Het was een drukte van jewelste aan de start met vele auto's in de bermen geparkeerd. Tijd om op gang te komen was niet gegund, al na 1 km direct een bescheiden beklimming van zo'n 8 km naar Le Rosier (oost). In de opkomende zon werden de spieren verder op temperatuur gebracht.

In het heuvelachtige terrein is niks vlak en dus tellen niet alle bulten mee in de lijst der beklimmingen. Na 29 km van de 180 km was daar Côte de Lorcé met stijgingspercentage van 5.6% tot 12% en op 56 km onze eerste voederplaats. Het was een drukte voor de kraampjes vol lekkers en dus even bijtanken en door naar Roche à Frêne, een klim van 2000 m en stijgingspercentage van 8.3% tot 12.3%. Op zo'n 80 km van de start lag daar Ancienne Barrière een klim van 4800 m en een stijgingspercentage van 4.7% tot 6.6% even later gevolgd door Côte de St. Jacques.

Via een 'Drink and Go' in Trois Point lag op zo'n 100 km de ravitaillement (zoals de Belgen die graag noemen) in Viersalm, waar ook de volgauto samen met Thea en Thea was gelegerd. De koffie was een welkome afwisseling van al de energiedrank en zoete troep. Vele foto's waren inmiddels geschoten en er zouden er nog vele volgen. De groep op de kortere 132 km was inmiddels al weer gevlogen. Onze vroege vogels van de 180 km, Toine, Henk en Toon, waren de volgende in rij om uit te rusten bij de bus. De wat later gestarte fietsers, John, Niel en Kees konden nog net een glimp opvangen van Henk en Toon. Later zouden de lange afstand rijders als laatste passeren.

Direct na deze stop lag daar Ville-du-Bois, een bescheiden klim, gevolgd door de zwaardere 2200 m lange Côte de Butay in aanloop tot de steile beklimming van de Wanneranval, met  1700 m en stijgingspercentage van 8.4% tot 16.4%, die we al vaak als afdaling in de route van Lijk-Bastenaken-Luik hebben gezien. Expect the unexpected was te lezen, en wel ja een stuk onverhard van zo'n 3 km ala Strade Bianchi met hier en daar een steentje oranje gekleurd. Ze hadden gerust de hele pad kunnen onderspuiten gezien de stenige puntige kiezel ondergrond.

Na de Wanne was er in Coo de laatste ravitaillement en zouden er nog maar drie klimmetjes volgen. Maar wat voor een klimmetjes; de Thier de Coo een puist van zo'n 1800 m maar wel 10.6% tot 16.9% waar menigeen zijn kiezen op stuk zou bijten, bijna direct gevolgd door Haute Levée waar een betonscheiding deed herinneren aan een vrachtwagen ongeluk met zeven doden door roodgloeiende remmen. Als laatste lag daar nog Le Rosier (west), 3900 m en stijgingspercentage van 6.1% tot 9.5% waarna we via de afdaling aan de oostkant weer in Spa aan de finish arriveerde.

Moe maar voldaan zouden we allemaal aan de finish verschijnen om eventjes uit te rusten op een bankje in een gezellige sfeer onder het genot van een Cola. Piet zou even later onze volgwagen chauffeurs bedanken voor hun inzet en aanwezigheid waarna een ieder weer huiswaarts keerde. We kunnen weer terugkijken op een probleemloze en geslaagde vrije tocht. Iedereen bedankt!

De vierde vrije tocht stond op het programma. De Steven Rooks Challenge is een georganiseerde toertocht in het zuid Limburgse heuvelland. Deze toertocht, waarbij de naamgever van deze tocht de gehele dag aanwezig is, start en eindigt bij parkhotel Valkenburg en heeft 2 afstanden 100 en 150 km. Het was dit jaar de 7e editie en er waren (bleek later) bijna 600 deelnemers.

De twc renners die deze uitdaging aangaan zijn: Jan Arts, Willem van den Berg, Henk van Boxtel, Erik van den Broek, Niel van Dijk, John van den Heuvel, Ton Jansen, Toon kuipers, Marc van der Locht, Joop Lourenssen, Piet van Maasakkers, Gerry Verstraten, Frank Verwegen en Gijs Wijdeveld.

We verzamelen tegen 6.00 uur bij huize Henk van Boxtel die had zijn auto met de mooie opgeknapte fiets aanhanger van TWC Volkel al klaar staan (die mocht sinds zijn opknap beurt voor de eerste keer weer mee). Na het laden van de fietsen, de nieuwe modellen (met steekassen) konden op de fietsdragers bij de andere auto’s, kon de reis beginnen.

Na een vlot begin was op het einde van de rit nog een toeristische weg omleiding voordat we om 8.00 uur aan kwamen op parkeerplaats het Geulpark schuin tegen over het park hotel. Er was genoeg plek om te parkeren en na het lossen van de fietsen en het omkleden werd er nog wat gegeten en gedronken en naar de start locatie gaan. Hier lagen de inschrijvingen allemaal klaar en na het vast zetten van de stuur en rug nummers gingen we met zijn allen op de foto met Steven Rooks onder de start en finish boog.

De route was met pijlen duidelijk aan gegeven zodat het ook niet mis kon gaan met het volgen van de route. Eerst in noordelijke richting over wegen die minder bekend waren maar wel diverse dorpskernen vermijden en zodoende goed om te fietsen. En in Limburg is niets vlak dus het bleef continu op en neer gaan met soms onverwachte korte steile klimmen waar je snel moest schakelen.

Nadat we de plaatsen Schinnen, Beek, Elsloo en Geulle gepasseerd waren ging het weer zuidelijk naar beneden om de langere en nog meer glooiende heuvels op te zoeken. Maar eerst was er na 45 km de eerste pauze plek in Meerssen bij gemeenschapshuis De Stip, hier kon men de bidons vullen en er lagen diverse energie repen en bollen er stond ook een fietsmaker met een service bus klaar voor pech gevallen.

Nadat de bidons gevuld waren gingen we weer verder en kregen we na 65 km de splitsing 100 en 150 km, 6 renners besloten de korte versie te volgen en de andere 8 om de lange te volgen. De korte versie kende maar een pauze stop, maar deze 6 waren niet voor een gat te vangen en besloten om in Wittem nog eens om extra te stoppen niet voor het klooster maar voor een terras met koffie en natuurlijk een Limburgse vlaaipunt en ik denk met slagroom!!!!

De andere 8 renners moesten nog wat langer door trappen om bij de volgende pauzeplek uit te komen dit was na 93 km tegenover hotel krijtland net voor de afdaling naar Epen. Hier was een parkeerplaats met uitzichtpunt op het Vijlerbos, die we niet veel later aan het bedwingen waren.

Na de afdaling ging het richting vaals terug naar Vijlen, Mechelen, Simpelveld en naar Eys. En net voor de klim van de Eyserbosweg kwamen de korte en de lange versie weer bij elkaar om dezelfde route te volgen richting Valkenburg om eerst nog via de dodemansweg de keuterberg op te fietsen daarna af te dalen naar Valkenburg en onderaan links af te slaan om als laatste de Cauberg naar boven te gaan en daarna via Sibbe af te dalen en te finishen bij parkhotel valkenburg.

Hier stond Steven Rooks de deelnemers nog te woord en kon men nog een herinnering op halen. We waren het er over eens dat het een zeer uitdagende tocht was en een goede voorbereiding voor de Waalse Pijl. Kort samen gevat; met prachtig fietsweer een uitdagende verrassende route gereden met soms een pittige hellingen en een lekker windje, niemand pech of malheur onderweg gehad, korte versie 109 km en ruim 1350 hm en lange versie 153 km en bijna 2300 hm.

Even later weer terug naar de auto’s om ons om te kleden en de spullen weer in te laden. De terugreis ging ook voorspoedig en we kwamen iets voor 17.30 uur in Volkel aan.

 

14 april, 06:30 Schakelplein > weersvoorspelling, zonnig weer min. 8gr, max. 16gr matige wind uit het zuiden. De 20 deelnemers plus volwagenchauffeur verzamelde op het Schakelplein in Volkel om plaats te nemen in de 5 auto’s en de volgwagen-bus beschikbaar gesteld door van Roland van de berg, met als bestemming Mol om de Hageland Classic 2018 te rijden.

Na ongeveer een uur rijden kwam de colonne aan in de Kruisven in Mol. Bij het Technisch Instituut St. Paulus waar zich de start bevond pikte Theo Raijmakers gelijk de startbewijzen op, ondertussen maakte de deelnemers zich gereed om te gaan starten. 4 renners maakte zich klaar voor de 135 km rit, de overige 16 renners gingen de 155 km rit rijden. Op de pauze plekken (2x voor de 135 km en 3x voor de 155 km) zou Theo met de volgwagen verzamelen.

Om 08:10 had een ieder gebruik gemaakt van de sanitaire voorzieningen waarna de start van de tocht kon aanvangen. Na 500 m bleek Niel lek te hebben, deze werd gefixed, even later had ook Jan en lekke band, dit bleken later de enigste strubbelingen geweest te zijn tijdens de tocht. Het parcours was wat veranderd ten opzicht van vorige edities, waardoor de rit t/m de eerste pauze voor iedereen gelijk was.

Na 55 km gereden te hebben kwamen we aan op de pauze plaats in Tielt-Winge. De temperatuur was al flink opgelopen, waardoor de been en armstukken verwijderd werden en het restant van de rit gereden kon worden in korte broek. Na een vijftien tal minuten werd de tocht hervat. Zoals in ervaringen uit voorgaande edities bleek ook nu het nodig klimwerk in het 2e deel van de tocht verwerkt te zitten.

Wielertoeristen club WT Millegem had diverse klimmen in het glooiende landschap gevonden waardoor er voldoende hoogtemeters geklommen konden worden. Ook de 13,5% klim op de kasseistrook in Molenbeek was weer in het parcours opgenomen. Nadat deze bedwongen was arriveerden we na ± 100 km gereden te hebben in een paar groepjes op de 2e pauzeplaats in Wersbeek. In voorgaande edities kwam hier ook de 135 km route pauzeren, deze keer bleek de route zo gepland te zijn, dat de 135 km renners pas pauze hadden op de 3e pauze plaats.

Na koffie gedronken te hebben werden de fietsen weer gepakt en de tocht vervolgt door het glooiende landschap. Op weg naar Schoot (op 135 km) waar de laatste pauze plek zich bevond. Toen we hier aankwamen vertrokken hier net de 135 km renners op weg naar de finish in Mol. Zodra alle 155 km rijders gearriveerd waren werd er in één groep teruggereden naar Mol, waar Theo de renners op stond te wachten.

Snel omkleden en de fietsen op de wagen zetten zodat er een lekker bruin bierke gedronken kon worden. Omdat het de 20ste editie van de Hageland Classic betrof had de organisatie voor iedere deelnemer een stuk gebak geregeld, deze vonden gretig aftrek. Het enigste wat nog resteerde was de terugreis naar Volkel.

Om 17:15 arriveerde we hier weer terug, waarbij er terug gekeken kon worden op een zeer geslaagde Hageland Classic 2018.

Postel 2018

april 03, 2018

Het was de tweede vrije tocht van dit seizoen, maar werd de eerste. ’s Morgens om 07:30 uur druppelde de 18 deelnemers bij Frank Verwegen binnen. Zelfs “Gerry van de Broek” was mooi op tijd.

De volgwagen van Frank stond al klaar met bestuurder Theo van de Berg. Er werd voor het eerst gebruik gemaakt van de motornavigatie van Sven Verbeek. Deze had een groter scherm en daardoor beter afleesbaar voor de bestuurder.

Nog even een groepsfoto voor het archief en het peloton kon vertrekken. Na 500 meter de eerste stop, het wiel van Piet stond er scheef in. Vlug een reserve wiel erin en het probleem was opgelost. De dikke handschoenen en overschoenen konden we goed aan hebben.

In Best ging het even mis met de volgwagen. Maar even telefonisch contact met Theo en het probleem was opgelost. In Oirschot zou hij de route weer oppikken om vervolgens de echte Kempen in te gaan. We passeerde de plaatsjes, Ooselt-Westelbeers, Neetelsel, Reusel om vervolgens over de A67 te fietsen en zodoende in België te arriveren. Daar kwamen langs de bekende abdij van Postel Hier woonde in 2017 nog 19 paters en broeders.

Nog een kilometer of 5 verder en we kwamen op onze koffieplaats aan. Net op de grens van België en Nederland lag n.l. Herberg in Het Wilde Zwijn. Een bijzondere locatie. Op de grond lag het vol met de schillen van pel pinda’s, het was net geen “zwijnenstal”. Zodra we zaten kregen we op elke tafel pel pinda’s geserveerd. Ja de schil mocht gewoon op de grond gegooid worden. De Herberg deed zijn naam wel eer aan want tegen de muren waren vele koppen van everzwijnen opgehangen.

Het was daar een gezellig onderkomen. Vooral toen Frank de hele rekening van Koffie/thee met vla betaalde. Er was nog even geprobeerd om de rekening door de penningmeester van TWC te laten betalen, omdat het de eerste vrije tocht was. Maar hier trapte Kees niet in.

Om 11:00 uur werd er weer gestart voor de tweede helft van de tocht. We passeerde recreatie park Ter Spegelt, een van de vele campings in Bergeijk. Hierna ging het richting Hapert, Hoogeloon en Vessem. In Vessem kwamen we langs navigatiewinkel Wait Point. Hier hebben vele TWC’ers hun navigatie gekocht. Hierna fietste we door een bosrijk gebied om uit eindelijk achter uit te komen bij Eindhoven Airport, om uiteindelijk bij het Beatrixkanaal uit te komen.

Nog even langs de werkplek van Wiel Donkers de Generaal Majoor De Ruyter van Steveninck Kazerne. Om uiteindelijk langs Batadorp te fietsen en verder parallel met het Wilhelmina kanaal. Nog even langs Decathlon in Best en de Rendac in Son daarna twee keer de brug over om vervolgens in een strak tempo naar Lieshout te gaan. Daar stond Theo met de volgwagen op ons te wachten. Nog even door Lieshout, Beek en Donk en Boerdonk en via de Cokse hoeve naar het noorden naar Boekel. We passeerde nog even de uithoeken Neerbroek, den Elzen en de Biesthoek om te eindigen om 13:45 uur in de Kloosterstraat bij Frank en Willeke Verwegen.

Theo werd bedankt als volgwagenchauffeur en iedereen was enthousiast over de route en de goede voorbereiding.

Pagina 2 van 2

Populair

  • Helden van Hemelrijk 2024 Helden van Hemelrijk 2024
    Bedankt voor jullie deelname aan de tweede editie van Helden van Hemelrijk. Zie uitslag Funklasse voor je persoonlijke einduitslag. De…
  • Helden van Hemelrijk Helden van Hemelrijk
    Vorig jaar is de eerst editie van Helden van Hemelrijk verreden. Terugkijkend op deze succesvolle eerste editie konden wij van…
  • Pakjesavond Pakjesavond
    Beste leden van TWC Volkel, 5 december, pakjesavond staat op het punt om te beginnen. En ook voor de leden…
  • André en Mien prijswinnaars 2022 André en Mien prijswinnaars 2022
    Op 11-11-22 werden tijdens de gezellige bijeenkomst als afsluiting van het 36e wielerseizoen van Toer Wieler Club Volkel de prijswinnaars…
  • Familie Oostendorp onze grootse sponsor! Familie Oostendorp onze grootse sponsor!
    Ruim 28 jaar heeft Oostendorp Autogroep Uden een volgwagen beschikbaar gesteld voor Tour Wieler Club Volkel. Ad Oostendorp was een…

logo

Toer Wieler Club Volkel.