Op deze vroege zaterdagmorgen (6.25 uur) stonden 9 TWC ers en 2 gastrijders klaar bij scouting gebouw Home Prince Jean om op tijd te kunnen vertrekken naar startplaats Centre Sportief in Diekirch.

Dit zijn Frank van der Avoort , Willem van den Berg , Henk van Boxtel , Niel van Dijk , Toine Foolen , Ton Jansen , Toon Kuipers , Kees Verboom , Frank Verwegen en de 2 gastrijders Bernadette van den Berg en Edward van de Bogaard.

We stonden redelijk vooraan toen om klokslag 7.00 uur het startschot klonk en we konden beginnen aan de 41 ste editie van deze bijzondere tocht van 264 km. We werden nog uitgezwaaid door Piet van Maasakkers,Theo Raaijmakers en Theo van den Berg die zijn dochter Bernadette nog de laatste tips mee gaf.

Er deden dit jaar zo’n 700 deelnemers mee dus in het begin is het wel opletten maar dat wordt snel beter als de eerste klimmetjes beginnen.

Het was lekker fris weer en nauwelijks wind toen we onderweg waren naar de eerste pauzeplaats. Die pauzeplaats lag op 63 km en was het hoogste punt van de dag 726 meter is bij Zum Schwarzen Mann in Gondenbrett waar ook de eerste controle was. Hier stonden onze trouwe volgwagenchauffeurs Cocky en Martien met de bus al klaar om ons op te vangen met de nodige proviand die ieder voor zich bij had. Piet van Maasakkers en Theo van den Berg waren hier ook nog effe naar toe gegaan om ons allemaal nog een keer aan te moedigen om daarna huiswaarts te keren.

Na de nodige proviand gingen we verder, we zaten nu midden in de Eifel dat is een mooi gebied maar daar moest wel flink geklommen worden. Maar als het omhoog gaat, gaat het ook weer naar beneden. En dat bleef het ook tot aan de tweede controlepost Backerei Prummer in Lammersdorf. Hier stonden Cocky en Martien met de bus ons weer op te wachten. De teller stond inmiddels op 125 km en het weer werd steeds warmer en de wind trok steeds meer aan maar stond niet ongunstig.

We gingen met 6 man weer verder maar nu met de wetenschap dat het meeste klimwerk achter de rug is en het steeds vlakker wordt. Nu we de Eifel achter ons lieten gingen we via verschillende kleine dorpjes en gehuchten om Aken heen zodat we geen last van drukte hebben gehad. Zo kwamen we na 183 km aan bij de derde controlepost SportZentrum Pestalozzistrasse in Geilenkirchen. Hier kwamen Cocky en Martien met de bus tegelijkertijd aan en omdat dit een nieuwe post was moesten we effe zoeken waar de bus stond en die was ook snel gevonden.

Na de nodige energiedrank en wat te eten konden we weer verder. Dit was ook nodig want het werd steeds warmer en de kilometertjes begonnen te tellen. Nu gingen we op weg naar de Nederlandse grens bij Susteren en zouden het smalste stukje Nederland doorkruisen om in Maaseik België weer in de rijden. Vanaf hier werd de wind wat ongunstiger tot aan de laatste controlepost sporthal de Borg in Neeroeteren. Omdat Cocky en Martien op de laatste fietsers van Volkel zouden wachten bij elke controlepost hebben we hier de volgwagen niet gezien dat was ook geen probleem er was genoeg te drinken en te eten.

De teller stond nu op 225 km we gingen na een korte stop op weg voor de laatste 39 km. De wind was nu gunstig en we gingen in een lekker vlot tempo naar Valkenswaard. Hier aangekomen wordt je eerst door de brandweer van Valkenswaard verwelkomt om even later op het gezellige marktplein over de finish en het bultje van Wim Kemps te eindigen. De eerste 6 fietsers zijn nu binnen en even later kwamen de andere 5 binnen die zijn vanaf controlepost 3 gezamenlijk verder naar Valkenswaard gefietst.

Toen deze aankwamen stond onze sponsor Tiny en Jolique den Dekker met een schitterende bos bloemen voor iedere deelnemer van Volkel klaar, hartelijk dank hiervoor. En niet te vergeten onze trouwe supporters uit Volkel die daar ook al stonden. Na de huldiging de bloemen en de foto’s nog effe door het café De Bel. En zoals gebruikelijk achter het café gezamenlijk afsluiten met koffie en vlaai van Wilma.

Nu nog met zijn allen op de foto voor de volgwagen en dan gaat ieder met een moe maar voldaan gevoel naar huis. Ik mag denk wel zeggen dat iedereen zeer tevreden was en hebben genoten van deze mooie geslaagde dag.

En proficiat Toine en Bernadette voor een geslaagd debuut Diekirch-Valkenswaard.

Zaterdag 18 mei verzamelden we op het Schakelplein om de Math Salden tocht te gaan fietsen. We starten de tocht met z’n elven: Frank Verwegen, John van de Heuvel, Jan Arts, Frank vd Avoort, Niel van Dijk, John Robben, Kees Verboom, Gerry Verstraten, Gijs Wijdeveld, Marcel Robben en Wiel Donkers. Piet van Maasakkers en Ton Jansen hebben zich helaas moeten afmelden wegens lichamelijke ongemakken.

Na een kort overleg wordt besloten om de groep niet op te splitsen en gezamenlijk de 145 km route te rijden. Om half zeven vertrekken we om naar het startpunt in Urmond te gaan en rijden een mistig en grijs Limburg binnen. Nadat de fietsen en kleding in orde zijn gemaakt starten we om kwart over acht. Direct steken we het Julianakanaal over komen in een mooi maar smal stukje Nederland tussen het kanaal en de Maas.

In Geule volgt de eerste klim, een goede opwarmer voor de rest van de dag, hierna gaat de route via Maastricht-Achen Airport naar Valkenburg. Door de “wielerhoofdstad” over de Cauberg naar Vilt, om vervolgens weer af te dalen naar de Geul. Langs de “Geulhemermolen” en de rotswoningen weer omhoog naar Berg en Terblijt. Hierna richting Maastricht en vervolgens naar het zuiden. We rijden de Bemelerberg op om weer af te dalen via het Biebos naar Schin op Geul. In Wijlre rijden we langs de Brand bierbrouwerij; Limburgs trost en sinds 1989 onderdeel van de Heineken familie.

Hierna gaat de route via Gulpen naar Slenaken waar we de Gulp oversteken. Op de Heijenratherweg wordt er nog een sportieve wedstrijd gehouden met een dame op een elektrische fiets. Boven aangekomen besluit Kees een extra trainingsprikkel in te lassen, hij pakt de verkeerde afslag en maakt wat extra meters. Door het Kruisbos dalen we af naar Epen waarna we de Geul weer oversteken.

Dan volgt de “langste beklimming van Nederland”; de Eperbaan naar kasteel Vaalsbroek. Op de glooiende Eperbaan is het druk, er wordt een georganiseerde tourtocht gehouden en de DAF club heeft een rondrit. Onze route gaat verder naar Vijlen, met 200m boven NAP het hoogst gelegen dorp van het land.

Inmiddels is de zon doorgebroken en warmt het behoorlijk op. In Mechelen houden we pauze bij “Het Pintje”. We zitten op het terras van het café waar de tijd lijkt stil te staan en genieten van koffie met echte Limburgse vlaai.

Nadat er wat kleding is uitgetrokken gaan we de Schweiberg op en daarna naar Heijenrath. We draaien naar het noorden en dalen de Gulpenerberg af via de Heirbaan naar Partij. In Eyserhalte fietsen we onder het spoor door: “Het Miljoenenlijntje”. De kosten voor de spoorlijn waren destijds zo hoog dat het traject een bijnaam kreeg. Tegenwoordig rijd hier alleen nog de historische stroomtrein. In de verte doemt de zendmast in Eyeserbos op, ons volgende richtpunt. Over de Eyserbosweg omhoog, het venijn zit in de staart van de klim.

We vervolgen de weg en rijden tussen Voerendaal en Nuth naar de “Mijnstreek”, in de verte ligt kasteel Hoensbroek verscholen in het groen. Via de buitenwijken van Geleen fietsen we om de chemie gigant DSM Chemelot heen naar het westen. Langs de oever van het Julianakanaal rijden we naar Urmond.

Na 145 km is het eindpunt is in zicht, duidelijk herkenbaar aan de “Toekan”. Bij het “van der Valk” hotel wacht de laatste beklimming van de dag: Het terras ligt twee etages hoog en is alleen met de trap te bereiken. We genieten van een koel drankje en kijken terug op een mooie tocht. De uitzetter van de tocht komt uit de streek en heeft ons op plekken gebracht die verrassend zijn. Met 1345 hoogtemeters is het ook een uitdagende tocht geweest.

Om kwart voor vier rijden we onder naderend onweer terug naar Volkel. De Math Salden tocht is er een om te bewaren voor de toekomst.

Wederom waren de lange broeken, overschoenen en handschoenen uit de kast gehaald voor deze tocht. De temperatuur was ver beneden het gemiddelde van de maand mei tot nu toe.

Zachtjes druppelde de fietsers bij Frank Verwegen binnen. Waaronder good old Jan van Schijndel, vele van de B-groep en niet te vergeten Marlein als enigste dame. Er waren wat afmeldingen en zodoende waren we met 25 fietsers. De korte afstand ging als eerst met 13 fietsers op pad gevolgd door de 12 van de lagere afstand.

Na een rustige start lang de vliegbasis gingen we in een mooi tempo via de kortste weg naar Molenhoek. Daar doemde de eerste beklimming van de Heumenseweg al op, vervolgens via de fietspad tussen de bossen, om uiteindelijk boven bij de Stekkenberg uit te komen. Dit keer gingen we hier naar beneden en begonnen we helemaal aan het begin van de Zevenheuvelenweg.

Hierna sloeg het noodlot toe bij Willem. Hij had zijn crank aan zijn schoen zitten toen hij afstapte. Dit probleem kon niet opgelost worden. Gelukkig moest de dochter van Jos toevallig richting Nijmegen en bracht Willem naar huis.

In de wijk “de Kwakkenberg” kwamen we de andere groep tegen, die nog een lusje moest maken om aan hun km’s te komen. In de afdaling van Tivoli zagen we dat Gijs lek had gereden. Via het “Duits Boerke” en Groesbeek ging het richting de Horst en Kranenburg, Duitsland in. Via wat mooie landwegen kwam Kleve in zicht.

Toen wij gearriveerd waren bij Restaurant Altes Landhaus im Forstgarten zagen we de tweede groep ook arriveren. Toon stond ons al op te wachten als volgwagenchauffeur. De bank in het Landhaus was wederom gereserveerd voor Kees. Maar hij hoefde er deze keer geen gebruik van te maken.

Nadat we een kannetje koffie en een heerlijk stuk gebak hadden verorberd werd het tijd om aan het tweede gedeelte te beginnen. Dit begon gelijk weer goed. Direct na de eerste bocht naar rechts begon het klimwerk weer. Al zig-zagend gingen we door verschillende wijken van Kleve met de nodige hoogte meters. Hierna de fietspad op, richting Nederland die in dit geval vals plat naar beneden was. Hier week de andere groep even vanaf want die hadden hier nog een lusje met wat hoogte meters.

Vanaf de Grafwegenerstrasse tot aan Breedeweg fietste we vele wandelaars voorbij. Nog even een rondje “Klein Zwitserland” om vervolgens via de St Jansberg in Plasmolen te arriveren. En als toetje op de taart gingen we daar nog even over de Mookerhei. Dit was voor vele een echte verassing. Bovenaan werden we achterhaalt door Frank, Gijs, Niel en John die elkaar uitgeprobeerd hadden.

Vanaf hier gingen we in mooi tempo via bekend terrein naar Kloosterstraat 50. Bij de “F16 rotonden” sloten de fietsers van de langere afstand mooi bij ons aan. Dit hadden we van te voren niet af kunnen spreken, zo goed als dit uit viel. Mooie tocht, maar voor vele zaten er toch verschillende verassingen in.

Zaterdag 13 april, 06:30 Schakelplein, 10 deelnemers aan de Hageland Classic verzamelde op het Schakelplein in Volkel. 4 fietsen werden door Theo Raijmakers in de volgwagen-bus (beschikbaar gesteld door Roland van de Berg) geleden, waarna de deelnemers in 3 auto's de één uur durende rit naar Mol konden maken om de Hageland Classic 2019 te rijden.

Onderweg kregen we tijdens het nieuws van 07:00 de weersvoorspellingen voor deze dag door. Grotendeels onbewolkte dan met een temperatuur van rond het vriespunt in de ochtend, klimmend naar 8 graden. De wind zou vanuit het Noordoosten komen, zwak tot matig in de ochtend, matig tot hard in de middag.

Rond de klok van 07:30 arriveerden de auto's bij de startplaats waar door sommige een snelle warme koffie genuttigd werd waarna de meeste zich goed inpakte om de eerste uurtjes warm te kunnen blijven op de fiets.

Nadat Theo de startbewijzen opgehaald had, kon er om 08:00 worden gestart. Door 6 personen werd de 137 km gereden, door 4 personen de 160 km. Dit werd gedurende de rit aangepast door de omstandigheden naar 8x de 137 km rit en 2x de 160km rit.

Tot de eerste pauze plaats op 55km werd er in een groep gereden, kort na de pauze splitste de afstanden. Toon kreeg het voor elkaar de eerste pauze te missen. Na enkele telefonische oproepen en Marcel die op zoektocht ging, kon Toon ook weer aansluiten en de tocht vervolgen. De weersvoorspelingen kwamen ook, de temperatuur klom lekker op, waarna wat winterkleding uitgetrokken kon worden.

Na de eerste pauze werd koers gezet richting Leuven waar het heuvelachtige landschap begon, net voor en na de twee pauze van de 160 km rit lagen diverse klim-uitdagingen te wachten. Uiteraard werd er op de tweede pauze (na 95 km) even een koffie gedronken, samen met wat wafels en bananen om toch wat energie binnen te krijgen. De komende 45 km zou een opeenstapeling van klimmen en dalen worden.

Aangekomen op de 3e pauzeplaats zagen we onze volgwagen-bus gelijk staan, met enkele bekende fietsen eromheen. De 8 deelnemers van de 137 km tocht waren binnen nog aanwezig waardoor we gelijk besloten om na een kwartier pauze gehad te hebben de laatste 25 km naar Mol in één grote groep te volbrengen.

Rond 15:00 kwamen we weer aan in Mol. Snel werden de fietsen opgeborgen. Zoals altijd had de Wielertoeristen Club WT Millegem naast een perfect uitgepijlde tocht met prachtige pauzeplekken ook weer de bekende bar geopend. Zodat er een lekker biertje als afsluiter gedronken kon worden. Waarna de terugreis naar Volkel kon aanvangen.

Rond 17:00 arriveerde we weer in Volkel, waarbij er terug gekeken kon worden op een mooie Hageland Classic 2019.

Om half acht stonden we klaar met 18 renners om aan onze tweede vrije tocht de Posteltocht te beginnen.

Theo Raaijmakers had alle spullen netjes in de VW Caddy van Frank Verwegen verzameld. Joop had de Merida fiets van Niel geleend, want hij is in afwachting van zijn nieuwe fiets en had zijn Cube al via marktplaats verkocht. Het was nog even wachten op Herman want die kwam nog net op de valreep aan.

Nadat onze gastrijder Paul Beekmans (collega van Marcel) uit Erp voorgesteld was konden we vertrekken. Tot aan Erp was de snelheid mooi op 27/28 gehouden. Hierdoor had iedereen een mooie warming-up. Via Best kwamen we langs het Wilhelminakanaal Oirschot binnen. Daar kon je merken dat het al mooi weer was. De camperplaats stond al vol campers. Hier moest Theo even een wiel steken voor een lekke band.

In een vlot tempo gingen we via mooie landbouwwegen en fietspaden naar Middelbeers en Reusel richting de Belgische grens. In dit gebied kom je langs grote varkens, koeien en kippen bedrijven.

Nadat we de grens gepasseerd waren, kwamen we om 10:10 uur op onze koffieplaats aan. Het Wilde zwijn was net open en konden lekker op het zon overgoten terras plaats nemen. Het bestellen van de thee, koffie en vla ging niet helemaal soepel. Was het nu wel of niet met slagroom. Was het pruimen, kruisbessen of abrikozen vla. Uiteindelijk kregen we er nog een borreltje met slagroom bij. Nog even een groepfoto, maken voor het landenbord België en daarna konden aan onze terug weg beginnen.

Hier had Frank van Avoort de route best wat gewijzigd ten opzichten van vorig jaar. Diversen dorpen werden omzeilt via landbouwwegen. Dit kwam de route helemaal ten goede. Na Bergeijk, Eersel, Duizel en Oerle kwamen we langs Eindhoven Airport en het Beatrixkanaal. Even verder op was de Generaal Majoor De Ruyter van Stevenick Kazerne waar we langs kwamen. De werkgever van Wiel Donkers. We staken het Beatrixkanaal over om vervolgens wederom bij het Wilhelminakanaal uit te komen. Van hieruit was het in een recht streep naar Lieshout.

Met wat wind in de rug werd hier een strak tempo aan gehouden. In Lieshout stond Theo op ons te wachten. Toen we door het dorp fietste kon je zien dat Bavaria al 300 jaar bier brouwt. Zelf Koningin Maxima was er afgelopen week geweest om hier een pilsje te komen drinken bij dit jubileum.

Beek en Donk werd aan gedaan om vervolgens langs de Zuid Willemsvaart naar Boerdonk af te koersen. Via de Kokse Hoeven en Boekel via de Neerbroek en de Elzen en Biesthoek kwamen we om 14:15 uur bij Frank Verwegen aan.

We konden terug kijken op een mooie route en prachtige weersomstandigheden voor de tijd van het jaar.

De eerste vrije tocht van 2019 stond op de kalender en wel de verkorte klaver van Brabant. Vorig jaar ging de tocht niet door vanwege extreem koud weer. Nu waren de weersvoorspellingen helemaal anders regen en wind waren al dagen van te voren voorspeld en dat was toch een reden voor sommigen om op tijd af te melden.

De deelnemers van vandaag zijn Herman Derks, Toon Kuipers, Bram Leijten, Marcel en John Robben, Sjef Verbeek, Frank Verwegen, Gijs Wijdeveld en de uitzetter van vandaag Frank van der Avoort. Onze traditionele uitzetters van deze tocht Joop en Gerry waren verhinderd vanwege de cursus Wegkapitein die deze zaterdag ook werd gegeven voor verschillende leden van TWC Volkel.

Rond de klok van 8.00 uur verzamelde de deelnemers bij Frank Verwegen in de Kloosterstraat, ze konden de rugzakjes met droge kleding en proviand onder het afdak leggen. Henri Van Maasakkers zou deze ophalen en nam die mee naar de pauzeplaats in Lierop. Toen we starten om 8.15 uur werd de regen al minder en voordat we op de pauzeplaats waren was het inmiddels droog. 

Maar door het slechte weer van de afgelopen dagen was de weg nat en vuil en hadden we voor de pauze 2 lekke banden te repareren en omdat we een kwartiertje later waren vertrokken kwamen we iets na 10.30 uur aan op onze pauzeplek de voetbal kantine van S.V.LIEROP.

Hier stonden Henri en Piet Van Maasakkers ons op te wachten samen met hun neef en kantinebeheerder Harrie Van Vlokhoven. Die had de koffie en vlaai al klaar staan voor ons en die lieten we ons ook goed smaken. Er was koffie en vlaai in overvloed we kregen het niet op. Nadat we de rekening betaald hadden werd Harrie bedankt voor de gastvrijheid een adres waar we zeker nog wel eens terug zullen komen. Ook Henri en Piet werden bedankt voor het rijden met onze spullen naar de pauzeplaats.

Om 11.11 uur stapten we weer op onze fietsen om het tweede deel te vervolgen. Bij de meesten gingen de regenjassen uit simpelweg omdat deze niet meer nodig waren. We kregen de wind af en toe flink van voren maar dat was voor de meeste geen probleem en er waren nog twee lekke banden die we nog moesten repareren.

Ondanks de wind en nat en vuil wegdek werd er netjes gereden onder toeziend oog van onze uitzetter Frank Van Der Avoort die de tocht goed had voorbereid. Na 104 km kwamen we om 13.20 uur moe maar voldaan weer terug in Volkel.

Om zeven uur ’s morgens was het verzamelen bij Frank Verwegen. De temperatuurmeter stond op 13 graden en het was droog. Dus perfect weer om aan deze tocht te beginnen.

Voor we vertrokken moest eerst de band van Herman geplakt worden en de nieuwe fiets van John bekeken en gekeurd worden. Ja, John had deze fiets aangeschaft omdat hij opa was geworden zoals hij vertelde.

Nadat we vertrokken waren gingen we met wind in de rug in een mooi tempo richting Mill, Beers, Linden naar Groesbeek. De Stekkenberg was nog steeds afgesloten. Vandaar dat we via een andere weg boven bij de Nijmegesebaan uitkwamen en richting de Heilige Landstichting naar Berg en Dal fietste.

Na wat kleine beklimmingen passeerde we de Waalbrug in Nijmegen om bij Lent op de Waaldijk te gaan richting Arnhem. Na 50 km werd er lek gereden. Hiervan werd dankbaar gebruik van gemaakt  om daar de korte pauze te houden i.p.v. bij het pont van het Pannerden kanaal.

Via een wirwar van fietspaden werd de brug over de Nederrijn gepakt. In Velp gaan we niet zoals gebruikelijk door het dorp, maar Frank heeft een mooie weg gevonden om uiteindelijk op de Zuthensestraatweg uit te komen. In Rheden slaan we links af richting de Posbank.

In het begin van de afdaling van de Bovenallee krijgt Toon maluur met zijn ketting. Maar met behulp van Ton kon hij zijn weg vervolgen.

We fietsen nu langs het openluchtmuseum dat 100 jaar bestaat, richting onze pauzeplaats in Oosterbeek. Daar zit Willeke in de zon ons op te wachten. De spullen werden uit de auto gepakt om vervolgens koffie met vla bij restaurant Schoonoort te nuttigen. Frank heeft hier goed onderhandeld over de prijs.

Hierna werd het tweede gedeelte van de tocht aangevangen. De bekende Italiaanse weg werd aangedaan om vervolgens de laatste klim de Boersweg te bedwingen, waar Willeke stond om foto’s te maken.

Maar net voordat we de Nederrijnbrug over wilde steken, ging Gerry op zoek naar Henri van de Heijden. Bij terugkomst had hij hem niet gevonden. Wat bleek Henri had samen met Ton voor een andere weg gekozen.

Het heuvelachtige had nu plaats gemaakt voor het polderlandschap. Hier hadden we best een stevig wind van voren en opzij. Na de Ewijkse brug gingen we via strakke rechten polderwegen via Leur richting Wijchen.

Piet kreeg daar zijn tweede lekke band. Met behulp van Henri was de klus vlug geklaard. De oorzaak van de lekke band was dat de vullingen van de CO2 patronen over de datum waren.

Via de Maasdorpen Niftrik, Neerloon en Overlangen arriveerde we bij de Molen in de Reek. Nog even het fietspad richting Zeeland om vervolgens via de kleine Graspeel en de Brand langs de vliegbasis in Volkel, Kloosterstaat 50 te arriveren met 173 km op de teller.

Nog even een groepsfoto, van de deelnemers en een bedankje naar Willeke voor het rijden naar Oosterbeek.

Iedereen was te spreken over de tocht die door Frank goed begeleid en voorbereid was.

Vandaag zaterdag 28 juli staat de Nord Eifel tocht op het programma van de vrije tochten.

Met 9 deelnemers: Toon K, Sjef, Gerry, John R, Frank V, Frank v/d A, Toin F, Kees, Niel en als 10e Marlein die haar eigen kortere tocht heeft voor die dag.

Om 6.00 uur vertrokken vanuit Volkel en even na 8.00 uur in het Duitse plaatsje Hammer waar Marlein en Niel ons op de camping gastvrij ontvangen met een bakkie koffie.

Even later springen we op de fiets en rijden langs het riviertje de Rur om na een kilometer of 5 de eerste van de nog velen klimmen van die dag te nemen. We beginnen met een kilometertje of 2 á 15%. Een lekkere opwarmer.

Na een kilometer of 12 gaan wij rechts en fietst Marlein rechtdoor en volgt in haar eentje de weg. We zien haar straks weer bij de pauze.

Op en af gaat het naar Monschau over een stukje kasseien met een pittige klim het dorp weer uit. We zitten in het westelijke deel van de Eifel. Hier spelen vooral kortere en steilere klimmen ons parten zoals we van de Belgische Ardennen kennen. Op gegeven moment volgen we nog een paar kilometer de Venn und Seen route die we de voorgaande jaren gefietst hebben. Na dit alles gaat het over een mooie glooiende weg richting oosten, nog even links af een lusje maken om een paar klimmetjes extra te pakken.

Op 45 km nemen we een korte plaspauze. Even later fietsen we weer over de mooie en verkeersluwe Bundesstrasse en dalen we af naar het plaatsje Einruhr aan de Rursee waar we na 75 km. onze pauze hebben en Marlein zit te wachten. Een vriendelijke serveerster helpt ons aan de nodige koffie mit Kuchen, een cadeautje van de vrije tochten commissie wat Frank V. wel moet verantwoorden bij Piet.

Gelijk na de pauze krijgen we een klim van een kilometertje of 5 “Kees Froome” die vele klimmen demarreerde voor de pauze moest weer even op gang komen. Daarna ging het over een hele mooie afdaling naar beneden. Dat heeft zich zo enkele malen herhaalt. “Kees Froome” zag het licht weer en begon weer aan zijn demarreer acties. Helaas voor hem was er telkens weer iemand die hem tot de orde riep door aan te klampen of erger nog voorbij te rijden.

Al met al een inspannende maar gezellige tocht die we netjes samen volbracht hebben. Een minpuntje was de laatste afdaling, levensgevaarlijk werden we daar afgeleid door een dame die goed bedeeld was en daar waar aan de opening van haar shirt te zien was dat ze het wel erg warm moest hebben. Ging zij met haar bergen de berg op. Dit is niet goed voor de concentratie die vooral je nodig hebt bij het dalen. Gelukkig hadden we toen nog maar een 3 tal kilometers te gaan. Iedereen kwam daardoor oververhit op het eindpunt aan, behalve Toon K. die was zo netjes geweest om de andere kant uit te kijken.

Na een heerlijke douche, een lekker koud drankje op het terras en wat slappe klets, drie keer raden waar het enige tijd over ging. Zijn we daarvoor de hele dag onderweg geweest om het over de laatste afdaling te hebben?

Het was een hele mooie tocht van een kleine 140 km en 2400 hm over vele strakke wegen. Voor de pauze veel pittige en venijnige klimmen daarna langere en glooiender met vele mooie uitzichten, niet al te hoge temperaturen tenminste als we kijken wat we de afgelopen dagen gehad hebben.

Het is zeker voor herhaling vatbaar daar waren we het allemaal over eens.

Na een korte zomerstop stond vandaag de 5e vrije tocht van dit seizoen op het programma. Vorig jaar stond deze ook op de kalender en werd toen met zeer slecht weer gereden en dat waren de meeste deelnemers van vandaag niet vergeten zelfs het personeel op de pauzeplaats wisten dit nog te vertellen. Maar vandaag was alles anders (het zomerse weer lijkt nu niet op te houden) en vertrokken we vol goede moed naar het Gelders landschap.

De deelnemers van vandaag zijn Niel van Dijk, Toine Foolen, Phyllicia Henskens, Bram leijten, Piet van Maasakkers, John Robben, Kees Verboom, Gerry Verstraten en Frank Verwegen. Nadat de fietsen op de fietsaanhanger waren geladen kon de reis naar Heteren beginnen om na een half uur te arriveren op de parkeerplaats bij de McDonalds.

Na een klein overleg waren we er snel over eens om allemaal de kortere versie van 138 km samen te gaan fietsen. Nu nog effe 3 minuten wachten en we konden klokslag 8.00 uur vertrekken richting de rijn brug om daar de route op te pikken. De route gaat in het begin stevig op en af en slingert mooi door de plaatsen Doorwerth, Heveadorp, Oosterbeek richting Arnhem. Daarna ging het langs het openlucht museum en landgoed Schaarsbergen de Veluwezoom op. Daar fietsen we over mooie betonnen fietspaden langs de buitenzijde van de posbank richting de pauzeplek, en wat op viel was dat het zeer rustig was met fietsers en wandelaars en konden zodoende lekker door fietsen.

We hadden 67 km erop zitten toen we op ons pauze adres kwamen bij bakkerij Tom van Otterloo (niet de broer van) in De Steeg. Het winkeltje is niet ingericht om allemaal binnen plaats te nemen maar met dit mooie weer was buiten onder de platanen op het buiten terras geen straf (was vorig jaar wel anders en dat wisten ze daar ook nog). De vriendelijke serveerster kwam al snel naar buiten met koffie en appelflappen die Frank van te voren besteld had. Toen het tweede bakkie werd besteld moesten de kopjes van de eerste ronde effe gewassen worden simpelweg omdat ze niet zoveel kopjes hebben.

Nadat de bidons gevuld waren werd er door de vrije tochten commissie afgerekend en konden we aan de tweede helft van onze tocht beginnen. Dit was weer effe andere koek we moesten na een kilometer meteen aan de bak nu kwamen de klimmen en afdalingen van de posbank aan de beurt. Via Rozendaal langs Velp gingen we weer terug Arnhem in en komen door de parken Klarenbeek en Sonsbeek.

We verlaten Arnhem om via Oosterbeek af te dalen naar de rijn, na een klein stukje vlakke weg langs de sluizen van Driel komen we aan bij de Italiaanse weg een mooie klinkerweg met haarspeld bochten die lekker omhoog loopt en die nog lang vals plat omhoog loopt richting Wolfheze. Hier aan gekomen volgen we het fietspad naar Bennekom dan naar Wageningen waar de officiële start is van de Jan Janssen classic om vervolgens via Renkum en Heelsum bij de Rijnbrug weer uit te komen.

We trappen de laatste meters naar ons begin punt rustig uit en zijn tegen 14.00 weer terug. Na het omkleden en het laden van de fietsen kon de terug reis naar Volkel beginnen. Iedereen had lekker gefietst en vond het een mooie en bijzondere omgeving. Kort samen gevat 138 km 1200 hm, en geen pech of malheur gehad.

De volgende vrije tocht zaterdag 28 Juli de Nord Eifel.

Op 22 januari appt Frank Verwegen; heb mij zelf vanavond al ingeschreven voor de Jean Nelissen Classic dus nu kan ik gaan???? Een vraag, maar het avontuur naar Luxemburg is een feit en even later schrijven ook John, Kees, Sven en Phyllicia zich in voor de monstertocht van 220 km en 4300 hoogtemeters.

De organisatie is in goede handen bij Frank en zo boekt hij op Beter-Uit vakantiepark Walsdorf een challet voor 2 overnachtingen met 2x ontbijt en 2x warme maaltijd voor maar €108 per persoon. Later zou blijken dat we een uitstekende slaapplaats hadden, met voorafgaand aan de classic een perfect pasta buffet en na afloop een heerlijke BBQ samen met nog zo'n 70 andere wielerliefhebbers.

De week voorafgaand aan de tocht was door watersnood in de hoek van 'Klein Zwitserland', zoals gebied bij Echternach wordt genoemd, en daardoor had de organisatie (Driebergse Toer Club) enkele alternatieve voor wegafsluitingen door omvallende bomen en modderstromen.

Op vrijdag ochtend was het zover, met zijn vijven richting Viande om in het dorpje Walsdorf neer te strijken op het vakantiepark. We waren duidelijk een van de eerste, maar de rest van de fietsers zou volgen. Na inkwartieren, de fietsen van de dragers genomen, wordt is de klim met afdaling naar de start ingezet. Eerst een terras opgezocht, waar Sven de lieftallige bediening diep in de ogen bleef staren tijdens dat deze even zwoel en wulps de bestelling opnam. Nadien toch maar de inschrijving geregeld want we kwamen immers om te fietsen, en dus weer terug naar de camping. Na de pasta party niet al te laat gemaakt, we zouden op zaterdag om 6 uur al weer aanschuiven bij het ontbijt om zodoende vroeg van start te kunnen gaan.

Het was zaterdag ochtend vroeg maar de weersomstandigheden uitmuntend, 17 graden met nauwelijks wind. Vanuit Viande vertrokken we richting het zuiden, met als eerste klim de Kierchestrooss Fouhren, gemiddeld 5,3%, en daarna Hauteur de Marxbierg en de steilere Rampe de Hoesdorf, gemiddeld 11,3% met maximum van 25%. Zo konden we er langzaam, zeg maar gerust meteen inkomen. Jean Nelissen Classic is een aaneengeregen lus van lusjes, met de grote lus rondom Luxemburg en bij iedere heuvel/berg een lusje naar boven en terug.

Na 43 km arriveerde Frank en John bij de eerste controle post, voor Belgische begrippen karig, voor Hollandse begrippen voldoende, waar we onze bidons konden vullen en wat te eten was uitgestald. Even later zouden ook Phyllicia, Sven en Kees hun voorraad aanvullen en verder rijden. Een verbindingsweg langs rivier de Sauer brengt ons naar Echternach, waarna we Montee de Melick, Eminence de Consdorf en Passage de Waldbillig zouden gaan beklimmen, allen gemiddeld zo'n 6% met uitschieters tot 24%. Even voor de tweede controlepost zou Cote de Birkelt nog aan dat lijstje worden toegevoegd.

Inmiddels was de zon al aardig aanwezig en werd het langzaam benauwend warm. Op de tweede controlepost stond al een aardige rij voor de water inname. Men kon duidelijk de drukte niet goed aan, maar naar enig wachten zijn we toch met volle bidons kunnen vertrekken. Enkele klims verder lag de derde controlepost op zo'n 132 km van het startpunt. Inmiddels was het echt heet en gelukkig het water hier wel voldoende aanwezig. Het venijn zou in de staart gaan zitten.

Even een selfie met Frank en verder richting noord Luxemburg, via beklimmingen als Cote de Bourscheid, Passage de DirbachHeuteur de Dahl en Roches de Kautenbach, klims varierend van 900 m tot meestal rond de 4000 m lengte en gemiddeld weer zo'n 6% met uitschieters van 24%. Tot rust komen ofwel actief herstellen is er niet bij, de ene na de andere bult, zonder ophouden. In een groepje kruipen heeft hier geen zin.

Na de vierde controlepost op zo'n 170 km zou de hel langzaam aan losbreken, een drietal lange klims bracht ons bij de laatste 20 km. Nog even pauzeren met een cola voor aanvang van de Mur de Putscheid, gemiddeld 7% en maximaal 22%, echter de eerste 3 km gewoon constant 10%. Het toetje was Mont St. Nicolas, tegen het stuwmeer nabij Viande loodrecht omhoog, gemiddeld 11% met maxima van 21% en 2000 m lang. Een soort extreme variant van de welbekende Oude Holleweg. Daarna kwam de finish als geroepen.

Die avond werd onder het genot van de BBQ en een helder glas Diekirch bier de tocht nog eens dunnetjes doorgenomen om daarna als een blok in slaap te vallen.

Een tocht om nooit te vergeten en om op de bucket list te houden!